Onze reis duurt voort

Onze roadtrip is nu echt begonnen! We hebben Sydney achter ons gelaten. Onze eerste stop is in de Blue Mountains, zo’n anderhalf uur rijden. De eerste ervaringen buiten de stad. Een echte snelweg is er niet, de maximum snelheid is 110 km per uur. We hebben nog geen wildlife gezien, maar zien helaas wel een hoop aangereden kangaroos langs de weg. Angy (autoverhuurbedrijf) had ons vantevoren al gewaarschuwd. Tussen dawn en dusk komen ze tot leven en is er een grote kans dat je deze op de weg tegenkomt. We nemen ons voor om het rijden in het donker zoveel mogelijk te vermijden.

We checken eerst in bij het ‘Fairmont Resort’, een prachtig gelegen hotel. We krijgen een free upgrade, naar een superdeluxe kamer met uitzicht op de bergen en de tennisbaan. We laden alles uit, worden hierbij geholpen door twee uiterst vriendelijke bell boys.
Daarna rijden we naar de Blue Mountains. Het temperatuurverschil ten opzichte van de afgelopen dagen is op zijn zachts gezegd verschrikkelijk. Het is 7 graden, maar met een windsnelheid van 40 km/h voelt het onder nul. Gelukkig wordt dit goedgemaakt door wat we zien. We zien eerst de ‘Three Sisters’ , een rotsformatie die staat voor drie zussen die volgens een oude Aboriginal legende in steen zijn verandert.

Ook nemen we de Scenic Skyway en Scenic cableway en genieten van een prachtig uitzicht over een groene valley, omringd door ruige rotsen. We maken nog een mooie wandeling door de vallei, horen daar een paar aparte vogelsoorten. We raken helemaal verkleumd, maar dat was het waard. ‘s Avonds eten we bij de open haard in het hotel, met uitzicht op de bergen.

Na een onrustige nacht (het brandalarm ging af), vertrekken we de volgende dag naar Canberra. We komen daar in de middag aan. Rijden langs twee uitzichtpunten. Bij de eerste is weinig te zien. Bij de tweede op Black Mountain gaan we in de Telstra-toren. Daar heb je vanaf 180 meter hoogte een uitzicht over de hele stad. Verder zien we niet veel van de stad.

Onze derde stop is Lake Entrance. Hier zien we uiteindelijk niet veel meer van. Deze dag had namelijk een aantal hindernissen. Het begon ‘s ochtends al, toen we de auto niet gestart kregen. Gelukkig kregen we gelijk hulp en konden we alsnog snel op pad. We rijden een prachtige route door een heuvel/bergachtig en bossig landschap. Onderweg stoppen we bij Pebbly Beach, dit staat bekend om de kangaroos die daar op het strand rondspringen. De eerste twee spotten we dan ook daar! Los daarvan is het ook een supermooi strand, met wit zand en helder blauw water. Ook maken we daar kennis met de Australische Koningsparkiet.

Na deze stop is het nog 5,5 uur rijden. De planning is om rond 18:30 te arriveren, rond zonsondergang. Dit gaat goed, totdat de navigatie ons een onverharde weg opstuurt. We slepen soms een heel stuk een tak mee, moeten een laag hangende boom ontwijken en een hele hoop gaten in de weg. Na ongeveer een uur, kent ie de weg niet meer en moeten we omdraaien, het hele stuk weer terug. Het wordt nu toch wel erg spannend. Het wordt snel donker. De weg slingert flink, en je weet niet wat je na de bocht op de weg treft. Gelukkig zijn de wegen ‘s avonds goed verlicht door reflectoren.

Hierdoor komen we uiteindelijk pas om 20:30 aan bij het hotel. We zijn helemaal gesloopt maar hebben onderweg gelukkig niks geraakt. Er is hier niemand die ons opvangt. Uiteindelijk moeten we de sleutel uit een kluis halen. Als we de kamer eenmaal binnenkomen, staan er maar twee bedden, het derde bed moet nog gebracht worden. We zijn blij als we uiteindelijk kunnen slapen.

De volgende ochtend (8 september) slapen we uit. Hier zijn ze het in het hotel niet mee eens, we worden in de kamer gebeld en vriendelijk doch dringend verzocht om snel uit te komen checken. Als we dit hebben gedaan, vervolgen we onze weg naar Foster, dichtbij het Wilsons Promontory National Park. Het is een route door een best wel plat landschap, met veel koeien en schapen langs de weg. Daar verblijven we in ‘Prom Country Lodge’, voor 2 nachten om hopelijk weer een beetje tot rust te komen.