Laatste bericht vanuit Australië!!

26 sept `s Morgens om 5:00 zijn we opgestaan om de zonsopgang bij Urulu te zien. Het was verderop weg dan we dachten, dus de zon begon al op te komen. Vanuit de auto konden we dit al zien. Zo bijzonder om het in in het echt te zien. Bij de `sunset look out` aangekomen stond het al aardig vol mensen. Helaas was het al aardig licht, maar niet minder mooi. Heel langzaam begon Ayers Rock in het licht te staan. Dat was zoooo mooi. Echt één ding van mijn bucket list (zover ik die heb). Na de zonsopgang hebben we ontbeten bij Ayers Rock en zijn we aan een wandeling om de rots heen begonnen. Het was zo bijzonder om daar eindelijk een keer te zijn. Het was na zonsopgang al snel bloedheet, aangeraden werd dan ook om na 11:00 het park te verlaten. We zijn toen doorgereden naar Katja Tuta, ook een rotsformatie. Dit was ook ontzettend mooi om te zien, alleen veel minder toegankelijk voor rolstoelen. Ik kon totdat er een zandhelling begon (vrij snel) komen. Dit was wel heel jammer. Daarna zijn we naar Kings Canyon / Watarrka National Park gegaan, waar we nog wat gegeten hebben met op de achtergrond een coverzanger. Alle drie hebben we zo genoten, ahum. 27 september Na het ontbijt zijn we naar Kings Canyon gegaan. Er was maar één wandelroute toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Het was een mooie, maar korte route. Dit vond ik erg jammer, want ik had hier veel van verwacht. Na de wandeling zijn we nog doorgereden naar een lookout. Hier konden we niet meer zien wat we al hadden gezien. `S middags hebben we bij het zwembad gezeten en hebben Loes en Linda weer een duik genomen. ‘s Avonds hebben we dan toch eindelijk onze blikken spaghetti weten op te warmen, op het campinggedeelte van het terrein. Op onze kamer aangekomen hadden we nog bezoek van een salamander, die niet weg wilde. Na wat vangwerk van Loes en Linda is ie uiteindelijk toch weggegaan. We hadden geen zin in een loge. 28 september ‘ s Morgens even ontbeten en zijn we naar Alice Springs gereden. Dit is gelijk onze eindbestemming, helaas. ‘ s Middags zijn we naar het centrumpje geweest om de laatste inkopen te doen. Aardig gelukt al zeg ik het zelf 🙂 ‘s Avonds hebben we wat gegeten in het centrum. Linda en Loes kregen echt drie mega grote borden, beetje Amerikaans formaat :). 29 september De allerlaatste dag in Australië. Ik vind het zo jammer dat onze reis bijna ten einde is gekomen. Een reis door Australië was als klein meisje al mijn droom en nu is die droom voorbij. Hoewel het voor mijn lichaam echt heel erg goed is om nu weer tot rust te komen, vind ik het erg jammer dat het echt afgelopen is. In de toekomst hoop ik nog meer fantastische reizen te mogen maken. Op deze reis heb ik wat meer zelfvertrouwen gekregen. De mensen om me heen kunnen wel zeggen: “Je kunt het wel”, maar ik moet het zelf ook zo voelen. Eén heel belangrijk ander ding is, dat ik nu heb ervaren dat ik juist mag ouwehoeren met mensen, zonder dat iemand denkt:”Ze is niet helemaal fris in haar bovenkamer’. Mensen die me niet kennen weten vaak niet dat ze me gewoon kunnen aanspreken en dat vind ik altijd heel lastig. Ik hoop dat ik nu een goede manier heb gevonden om dat zoveel mogelijk op een goede manier op te vangen. Voor nu was dit mijn laatste blog uit in Australië. Na een zeer lange reis, met veel vertraging en een overstap op Kuala lumpur, hopen we veilig thuis te komen

Tot snel in Nederland.