Afgelopen woensdag, 19 februari , heb ik mijn eerste lezing in ‘De Huiskamer’ te Herpen gegeven. Dit is een kleine ontmoetingszaal in Herpen. Hoe je het went of keert, het is toch wel bijzonder om in je eigen dorp te mogen spreken.
Vorige week heb ik een ‘generale repetitie’ gehad met de organisatie. Uiteraard werkte de techniek toen voor geen meter en waren er maar 9 aanmeldingen. Ik had echt zoiets van: ‘wat moet dit worden?’.
En de techniek liet me één keer niet in de steek én er waren veel meer aanmeldingen, zodat ze mensen moesten weigeren. Het enige wat wat ‘mis ging’ was dat er weer één dia uit mijn PowerPoint-presentatie was verdwenen. Steeds dezelfde met één van mijn assistenten. Wat dit wil zeggen, weet ik niet:).
Er waren heel veel bekenden van me, ook uit mijn straat/wijk,wat ik totaal niet had verwacht.
Na mijn lezing kregen mensen de gelegenheid om vragen aan mij, mijn moeder en Anja, mijn assistent, te stellen.
In mijn lezing vertel ik onder andere, dat ik niet zo snel iets zeg om iets te zeggen, maar dat men voor een goede roddel bij mij aan het juiste adres was. De eerste vraag wat uit het publiek kwam was: ‘Waar roddel je het liefst over?’ ‘. Waarop mijn antwoord was: ‘Waar niet over?. Doordat er een beetje humor in kwam, brak het ijs en durfde mensen veel meer vragen te stellen.
Op het eind van de avond stelde ik het publiek de vraag of ze een ander beeld van mij hadden gekregen na mijn lezing.
Het indrukwekkendste antwoord vond ik: ‘Je moeder zei ik altijd gedag en tegen jou lachte ik altijd een beetje’. Hoe mooi is zo ‘n reactie!?!
Ik had het niet verwacht, maar ik vond het een fantastische avond, ook wel een beetje emotioneel.
Eenmaal thuis kreeg ik te horen dat mijn lezing geaccepteerd is voor Mexico, dus mijn avond kon niet meer stuk.
Ik vind jou zo een geweldige vrouw en hebt respect hoe jij dit allemaal aanpakt
Liefs Diana