Pluryn inspiratiedag

Op donderdag 22 maart heb ik een lezing gegeven op de jaarlijkse inspiratiedag van Pluryn. Deze dag is bedoeld voor medewerkers om bij elkaar te komen en inspiratie op te doen. Het thema van dit jaar was ‘maatwerk’. De dagopening werd gedaan door ’Vrije denkers’. Dit is een duo dat bestaat uit twee mannen en inspirerende werksessies geeft over een onderwerp dat samen te vatten is als ‘doen is de beste manier van denken’. Wat ik het bijzondere aan deze openingssessie vond, is dat er veel dingen in zaten die ik ook benoem in mijn presentaties. Zoals het loslaten van oude patronen en dat men eerst stap 1 moet nemen en dan pas stap 2. Daar ben ik nog niet zo goed in, in dit laatste ben ik zelf nog te snel. Het publiek moest naast een onbekend iemand gaan zitten en de vraag stellen op welke manier je verschilt van bijvoorbeeld je ouders. Er kwam een leeftijdsgenoot naast me zitten en daarmee heb ik dit experiment gedaan. Dit had ik nog nooit op deze manier gedaan maar ik vond het heel leuk en zo heb je echt een ingang om met elkaar in gesprek te gaan. De andere vraag was wat je voor het laatst voor het eerst gedaan hebt. Ik heb over mijn reis naar Australie verteld. Door deze eigenlijk simpele vraag werd het een persoonlijk gesprek. Na een break begon het blok waar ik op zou gaan. Voordat ik mijn lezing begon heb ik de mensen gevraagd om een vraag aan mij op te schrijven. Ik was benieuwd of er wel mensen zouden komen. Er waren 28 aanmeldingen. Dit keer heb ik een experiment met het publiek gedaan.
Naderhand zou ik dan de mensen vragen of hun vraag door de lezing veranderd is. Ik was namelijk benieuwd of het beeld dat mensen van mij hadden door de lezing veranderde. Er zaten voornamelijk mensen die mij niet kenden en dit was vooral voor het experiment erg leuk. Ik vond het zo mooi om te zien wat er gebeurde. Ik voelde een beetje spanning. Na de lezing was er tijd voor de vragen en ging ik in gesprek met het publiek. Ik had zoiets nog nooit gedaan en was best nerveus omdat ik niet wist hoe het zou lopen. Ik keek de persoon aan die zijn vraag kon stellen en dit werkte heel goed. Ik kon snel en duidelijk antwoord geven. Er was een vraag over wonen die ik niet zo snel kon beantwoorden. Toen heb ik gevraagd of hij het goed vond dat mijn trajectcoach, die ook naar mijn lezing gekomen was, antwoord zou geven. Dit was nieuw voor me. Normaal heb ik iemand naast me aan wie ik vraag om even snel te antwoorden zonder dat ik dat aan de vraagsteller vraag. Deze manier voelde goed omdat ik het gesprek dan blijf leiden. Nadat alle vragen waren gesteld ben ik tussen het publiek gaan staan en kwamen er spontane vragen, ook over mijn reizen die ik nog wil maken. Na mijn sessie heb ik nog met verschillende mensen gesproken die ik een tijdje niet heb gezien. Ik vond het een inspirerende dag en voor mezelf word het steeds duidelijker dat dit is wat ik wil doen, lezingen geven en op plekken komen waar ik met mensen in contact kom.